Gromadzenie i przechowywanie okazów paleontologicznych jako części dziedzictwa przyrodniczego ludzkości jest jednym ze statutowych zadań Instytutu Paleobiologii PAN.
Mikrotomografia komputerowa umożliwia trójwymiarowe obrazowanie morfologii nawet najmniejszych próbek. Wykorzystując promieniowanie rentgenowskie w nieniszczący sposób dostarcza informacji o wewnętrznej strukturze badanych obiektów.
Wykorzystując nieinwazyjną wiązkę elektronową, SEM osiąga powiększenia do 1 000 000 razy zachowując przy tym najwyższą rozdzielczość. Analizy ujawniają szczegóły morfologii, mikrostruktury oraz składu pierwiastkowego próbek.
Instytut Paleobiologii im. Romana Kozłowskiego od ponad 70 lat realizuje misję dogłębnych badań historii życia na Ziemi. Instytut co roku publikuje dziesiątki recenzowanych artykułów, organizuje konferencje, zagraniczne wyprawy i wykopaliska w nowych stanowiskach paleontologicznych. Kształcimy doktorantów, wydajemy najlepsze czasopismo paleontologiczne w Polsce (Acta Palaeontologica Polonica) i popularyzujemy naukę. Pracownicy i laboratoria są otwarte na współpracę z innymi ośrodkami naukowymi oraz interdyscyplinarne projekty. Nieodzowną częścią Instytutu jest Kolekcja Paleontologiczna, która ma największe w Polsce zbiory skamieniałości, liczące setki tysięcy okazów, z których część można oglądać w Muzeum Ewolucji.
Nowe, bardzo czułe metody badawcze umożliwiły zbadanie zmian izotopów strontu w zębach mamuta włochatego z rozdzielczością poniżej 10 dni. Analiza objęła ponad 10 lat wzrostu zęba.
W długiej historii ewolucyjnej liliowców pojawiły się formy pseudoplanktoniczne, które przytwierdzały się długimi łodygami do dryfujących kłód drewna. W artykule opisano mikrostrukturę i wewnętrzną budowę łodyg takich liliowców z rodzaju Seirocrinus.
Morza w okresie jurajskim wyglądały zupełnie inaczej niż obecnie. Były one zdominowane przez głowonogi, których najbliżsi dzisiejsi krewniacy to kałamarnice i mątwy. Ryby wówczas były rzadsze i mniej zróżnicowane.
Litistidy, nieformalna grupa w obrębie gąbek pospolitych, to gąbki o szkielecie zbudowanym z połączonych igieł. Zwykle żyją w głębokich wodach, tymczasem nasze badania ujawniły u wybrzeży Somalii sześć gatunków żyjących na piaszczystym dnie na głębokości 50 m.
Ichtiozaury to jeden z symboli mezozoiku i najlepiej obok waleni zaadaptowane do morskiego trybu życia owodniowce. Dolnojurajskie łupki posidoniowe obfitują w doskonale zachowane skamieniałości, także ichtiozaurów. W publikacji przedstawiamy okaz Stenopterygius quadriscissus (Bad Boll, Badenia-Wirtembergia, Niemcy) z kolekcji Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Instytut Paleobiologii otrzymał wsparcie finansowe na projekty badawcze i edukacyjne od:
Korzystamy z plików cookies, by ułatwić użytkownikom poruszanie się po serwisie. Ciasteczka pozwalają nam także tworzyć anonimowe statystyki serwisu. Jeżeli nie blokujesz plików cookies, to zgadzasz się na ich używanie i zapisanie w pamięci twojego urządzenia. Możesz zmienić ustawienia przeglądarki, żeby wyłączyć zapisywanie ciasteczek.
Korzystamy z plików cookies, by ułatwić użytkownikom poruszanie się po serwisie. Ciasteczka pozwalają nam także tworzyć anonimowe statystyki serwisu. Jeżeli nie blokujesz plików cookies, to zgadzasz się na ich używanie i zapisanie w pamięci twojego urządzenia. Możesz zmienić ustawienia przeglądarki, żeby wyłączyć zapisywanie ciasteczek.
Protects against cross-site request forgery attacks.
Retention period: This cookie will only remain for the current browser session.
Technical name: csrf_https-contao_csrf_token
Saves the current PHP session.
Retention period: This cookie will only remain for the current browser session.