Jedzenie wzmacnia szkielety korali i ich szanse w kwaśnym oceanie

Publikacja IPal PAN — Gothmann, A.M., Daniel, J., Chan, Y., Diaz, P., Cliff, J.B., Polerecky, L., Granger, J.,  Mottram, J.L., Prokopenko, M., Boehm Vock, L., Logan, A., Mersy, N., Smith, T., Stolarski, J. 2025. NanoSIMS mapping of skeletal organic matrix and aragonite formation in a scleractinian cold-water coral. Geochimica et Cosmochimica Acta 408:116-131, doi: 10.1016/j.gca.2025.09.025.

Rycina: Zimnolubny, niesymbiotyczny koralowiec Balanophyllia elegans (po lewej) oraz zależność pomiędzy następującymi po sobie pulsami odżywiania (litera F na wykresie), a tworzeniem szkieletu i wbudowywaniem w niego materii organicznej (OM), zobrazowana za pomocą mapowania NanoSIMS szkieletu (na dole, po prawej).

To, co korale jedzą dziś, może decydować o ich przetrwaniu jutro

Głębokie wody oceaniczne uznawane są za refugia mogące chronić zimnolubne, niesymbiotyczne koralowce przed ociepleniem i zakwaszaniem mórz. W badaniach nad zimnolubnym koralowcem Balanophyllia elegans, prowadzonych z użyciem obrazowania NanoSIMS, pokazano, że odżywianie nie tylko dostarcza energii, ale wspiera tworzenie organicznych matryc, kluczowych dla wzrostu szkieletu. Dostępność pokarmu może więc decydować o ich przyszłości w zmieniającym się oceanie.